Berlin’e
adımımı ilk attığım andan itibaren, bu şehirde keşfedeceğim çok şey olduğunu
hissetmiştim. Tarihi İstanbul kadar eskilere dayanmasa da, binalarının çoğu İkinci
Dünya Savaşı sırasında toplarla yıkılmış olsa da, Berlin buram buram tarih,
sanat ve kültür kokuyor…
Nazım Hikmet’in kendisini anlattığı en önemli şiiri:
Otobiyografi
1902’de doğdum
Doğduğum şehre dönmedim bir daha
Geriye dönmeyi sevmem
Üç yaşımda Halep’te paşa torunluğu ettim
On dokuzumda Moskova’da komünist Üniversite
öğrenciliği
Kırk dokuzumda yine Moskova’da Tseka-Parti
konukluğu
Ve on dördümden beri şairlik ederim.
Kimi insan otların kimi insan balıkların çeşidini
bilir
Ben ayrılıkların
Kimi insan ezbere sayar yıldızların adını
Ben hasretlerin
Hapislerde de yattım büyük otellerde de
Açlık çektim açlık grevi de içinde ve tatmadığım
yemek yok
gibidir
Otuzumda asılmamı istediler
Kırk sekizimde Barış madalyasının bana verilmesini
Verdiler de
Otuz altımda yarım yılda geçtim dört metre kare
betonu
Elli dokuzumda on sekiz saatte uçtum Prag’dan
Havana’ya
Lenin’i görmedim nöbet tuttum tabutunun başında
924’te
961’de ziyaret ettiğim Anıtkabri kitaplarıdır
Partimden koparmaya yeltendiler beni
Sökmedi
Yıkılan putların altında da ezilmedim
951’de bir denizde genç bir arkadaşla yürüdüm
üstüne ölümün
52’de çatlak bir yürekle dört ay sırtüstü bekledim
ölümü
Sevdiğim kadınları deli gibi kıskandım
Şu kadarcık haset etmedim Şarlo’ya bile
Aldattım kadınlarımı
Konuşmadım arkasından dostlarımın
İçtim ama akşamcı olmadım
Hep alnımın teriyle çıkardım ekmek paramı ne mutlu
bana
Başkasının hesabına utandım yalan söyledim
Yalan söyledim başkasını üzmemek için
Ama durup dururken de yalan söyledim
Bindim trene uçağa otomobile
Çoğunluk binemiyor
Operaya gittim
Çoğunluk gidemiyor adını bile duymamış operanın
Çoğunluğun gittiği kimi yerlere de ben gitmedim
21’den beri
Camiye kiliseye tapınağa havraya büyücüye
Ama kahve falıma baktırdığım oldu
Yazılarım otuz kırk dilde basılır
Türkiye’mde Türkçemle yasak
Kansere yakalanmadım daha
Yakalanmam da şart değil
Başbakan filan olacağım yok
Meraklısı da değilim bu işin
Bir de harbe girmedim
Sığınaklara da inmedim gece yarıları
Yollara da düşmedim pike yapan uçakların altında
Ama sevdalandım altmışıma yakın
Sözün kısası yoldaşlar
Bugün Berlin’de kederden gebermekte olsam da
İnsanca yaşadım diyebilirim
ve daha ne kadar yaşarım
Başımdan neler geçer daha
kim bilir.
(11 Eylül 1961-Berlin)
Bu yazı, ilk defa 13/6/2007 tarihinde havadansudan.azbuz.com’da yayınlandı.
